Je startte bij mij omdat je op je werk niet lekker functioneerde en omdat er problemen waren met je collega’s. Je bent een bijzonder mens, gevoelig en werd hierin niet begrepen.
Nadat we elkaar een jaar kenden, startte je met een HBO-opleiding. Een aantal jaren ouder dan je meeste medestudenten. Het was zwaar. Je knokte. Ik zag je groeien en geloofde volledig in je. Zelf wilde je af en toe de handdoek in de ring gooien… Het lukte elke keer weer je te laten inzien dat je het zou kunnen. Je stageplekken waren bijzonder. Je moest ervoor in gesprek omdat het niet gangbaar was wat je wilde. Knokken, doorzetten en groeien tekenden deze 4 jaren!
Vorige week mailde je me met de mededeling dat je het gehaald hebt en je hebt direct een baan waarvan ik weet dat je daarin helemaal tot je recht zal komen.
Wat ben ik trots op je. Mooi om je tijdens deze jaren te hebben mogen begeleiden. Bijzonder om deze ontwikkeling van zo dichtbij te hebben mogen zien. Wat is er veel mogelijk met onze neurologische en viscerale oefeningen!
Veel succes en een geweldige toekomst gewenst.